طراحی عملکردی در مهندسی سازه و تاثير آن بر طراحی معماری

هرآنچه در دنیا وجود دارد، دارای سازه است. از قرون وسطی تاکنون، همواره معماران و سازندگان راهکارها، شیوه ها و مصالح جدیدی را برای اجرای ساختمان ها و ترکیب سازه با معماری به منظور رسیدن به راه حل های بدیع و نو اختراع کرده اند. یک بخش غیرقابل تفکیک در طراحی معماری، درنظرگرفتن نوع پوشش فضا، پی ها، دال ها، ستون ها و سقف هاست. تلفیق معماری و سازه، ترکیبی است از هنر، ارزش های زیبایی شناسی، تکنولوژی، مصالح و رفتار آنها، عملکرد و اجرا. طراحی سازه ای را می توان به عنوان فرآیندی از مرتب کردن مصالح در سه بعد فضا درنظرگرفت، به طوری که بعضی از اهداف از قبل تعیین شده را در حداکثر کارآیی ممکن تامین نماید. بسیاری از افراد با عبارت «فرم از عملکرد پیروی می کند» آشنا هستند. همه افراد می توانند نوع سازه بکار رفته را در ارتباط با عملکرد مورد نظر آن در ساختمان هایی مانند پل ها، سدها، عملکردهای ورزشی، نیروگاه ها، بیمارستان ها، سیلوها و ... تشخیص دهند. اما هنگامی که فقط روش هایی که در آن نیازهای عملکردی تعیین کننده هنر مهندسی سازه اند، درنظرگرفته شود، نتایج قابل توجهی حاصل می شود. در این مقاله ابتدا عوامل موثر در طراحی سازه ای بررسی و تبیین شده و سپس تاثیر این عوامل بر عملکرد، زیبایی شناسی و فرم معماری مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند.

(238.1 کیلوبایت) دانلود مقاله