الگویی برای تحلیل انعطاف پذیری در مسکن سنتی ایران

انعطاف پذيری يكی از مفاهيم كليدی در الفبای شكل گيری معماری مسكونی ايران است كه در صورت مطالعه عميق می تواند به تدوين اصول طراحی مسكن امروز كمك نمايد. انعطاف پذيری وابسته به عوامل عملكرد، اجتماعی- روانی و اقتصادی است ودر طول زمان با تغيير در نظام سكونتی خانواده، بعد خانوار، تغيير نيازهای فصلی و روزانه و تغيير فعاليت های اعضای خانواده به اصلی مهم تبديل می شود. هدف اين مقاله پرداختن به موردی مشخص از مفاهيم طراحی مسكن سنتی ايران، تدوين روشی براي مطالعه نظری انعطاف پذيری، و تدوين معيارهای موثر در آن است. تكيه اصلی مطالعه بر تدوين الگويی براي مطالعه مفاهيم نظری و تعميق آن با مطالعه ای ژرفانگر و موردی است. نتيجه مطالعه، پيشنهاد ماتريسی دو بعدی است كه يك وجد آن گونه ها و عوامل انعطاف پذيری شامل‘‘ تنوع پذيری‘‘ و ‘‘ تغيير پذيری‘‘ و وجه ديگر آن سه مقياس ‘‘ خرد‘‘،‘‘ميانی‘‘ و ‘‘ كلان‘‘ خانه سنتی می باشد. با استفاده از اين الگو، انعطاف پذيری عملكردی، ساختاری و فضايی در عناصر ثابت، نيمه ثابت و متغير مقياس های مختلف خانه قابل تحليل است. نتايج چنين تحليلی می تواند در تدوين اصول و ضوابط طراحی واحدها و مجموعه های مسكونی جديد به كار رود.

(735.0 کیلوبایت) دانلود مقاله