بازشناسی اثر آیین های عاشورایی بر شهر ایرانی (بررسی موردی: شهر لاهیجان)

An investigation into the role of Ashura processions in Iranian cities (Case study: Lahijan)

گزارش خطا
نویسنده : مهران علی الحسابى، عصمت پای کن
نوع مقاله : علمی - پژوهشی
زبان : فارسی
دوره : 7
شماره : 14
زمان انتشار : بهار، تابستان 1394

آیین اجرای داوطلبانه رفتاری است که به‌شکلی سزاوار به‌منظور تأثیرگذاری نمادین یا مشارکت در زندگی جدی طراحی شده‌ است و طیف وسیعی از فعالیت‌های انسانی در جوامع را شامل می‌شود. آیین با دارا بودن سه ویژگی کلان (1) تکرارپذیری در زمان و مکان مشخص، (2) برخوردار از ماهیتی نمادین و استعاری و (3) کنش و فعالیتی اجتماعی، با سه مؤلفه اصلی شهر شامل کالبد، معنا و فعالیت در تعامل و ارتباط تنگاتنگ است. در نتیجه آیین را می‌توان پدیده‌ای فضایی و به تبع آن پدیده‌ای شهری دانست. در پژوهش حاضر با استفاده از روشی تحلیلی و پیمایشی و در قالب مطالعه‌ای کیفی به بررسی نحوه تعامل شهر و آیین‌های عاشورایی پرداخته شد. بررسی انجام شده در قالب مدل مفهومی به‌دست ‌آمده حاکی از آن است که از بعد کالبد، آیین‌های جمعی سبب ایجاد عناصر و فضاهایی خاص گردیده و یا به آنها شکل داده‌ است و اجرای آن در سازمان فضایی شهر در گذشته انسجام کالبدی-فضایی شهر را به‌دنبال داشته ‌است. از بعد معنا، آیین‌های جمعی سبب ایجاد فضا‌هایی خاطره‌انگیز، با‌‌معنا و نمادین گردیده و در هویت‌بخشی به فضاها و حس ‌تعلق به آنها اثرگذار بوده است. از بعد فعالیتی، افزایش حضور‌پذیری، آزادی در فعالیت، ایجاد یک قلمرو همگانی و مردمی‌ بودن را می‌توان مهمترین وجوه رفتارهای آیینی در شهر لاهیجان دانست که تقویت محله‌محوری، مشارکت و وحدت ‌جمعی در ایام خاص را موجب می‌گردد.


Rituals can be defined as customs which have been formed during years, and work toward defining and adjusting humans’ relationship with society, environment, and history; the rituals also define the relationships among citizens in a symbolic space. On one hand, rituals, as social activities , are closely related to space , influence it , and are influenced by it; and on the other hand, rituals , as cultural phenomena , have the capacity to maintain social and cultural relationships in a city; therefore, rituals can be considered as spatial, and consequently, urban phenomena. Urban rituals have always left their trace on cities. The present research aims to investigate their relationship and interaction.
In the first phase of the present research, using a descriptive analytic approach, and within a qualitative framework, the interaction of city and urban rituals is investigated in order to present a conceptual model for the interaction. The results show that processional rituals, as social actions which are repeatable in certain times and places, and a have metaphoric and symbolic nature, through four major norms (openness, connection, continuity, and adaptation) interact with three major urban components namely form, meaning, and activity.
In the second phase of the research, using a survey analytic approach, and using special techniques such as spatial syntax, behavior analysis, and cognitive mapping, and using the appropriate devices, the Ashura processions in Lahijan were investigated based on the presented conceptual model. The results suggest that from the perspective of form, processional rituals have created or given form to certain elements and spaces in Lahijan. Performing them in the spatial structure of the city in the past has formed connections between several networks and spaces across the city, and in general, has contributed to the formal-spatial coherence of the city. Today, despite the changes in the structure of the city, performing these rituals reminds one of the previous structures. From the perspective of meaning, processional rituals create memorable, meaningful, and symbolic spaces, and give identity and a sense of possession to spaces. In addition, the spatial structure of the rituals is reflected as a coherent and legible structure in the mind of citizens. From the perspective of activity, the most important aspects of the processional rituals are embracing more presence, providing more freedom for activity, creating a public domain, and being democratic; these in turn lead to strengthening neighborhoods, increasing public participation, and processional unity. In conclusion, given the positive effects of processional rituals on one hand, and the problems of the old and precious urban context on the other hand, these rituals can be considered as a potential in the city; if the conditions for performing the rituals and promoting their positive effects are prepared, they can be used in the regeneration and improvement of formal and functional aspects of the old context.

(1.6 مگابایت) دانلود مقاله  

مسابقات

جوایز

نشریات

منابع اینترنتی :

http://aup.journal.art.ac.ir