تاثیر بزرگراه های درون شهری در تغییر منظر شهری تهران

رشد و گسترش شهر تهران و تغيير مداوم ابعاد شهری، ضرورت ايجاد شبکه ای منسجم و به هم پيوسته از راه هاي شهری را، به صورت سلسله مراتبی معين و تعريف شده ايجاب می کند. شبکه ای منطبق با ظوابط و آيين نامه های موجود که در آن ترتيب قرار گيری و ارتباط راه های دسترسی از راه های فرعی تا جمع کننده ها و در نهايت بزرگراه های درون شهری کاملا رعايت شده باشد. در چنين مجموعه ای، بزرگراه به عنوان بيرونی ترين عنصر شبکه راه های درون شهر، در نظام سلسله مراتب (مبتني بر تعاريف موجود در آيين نامه) بيشتر واحد ارزش و نقش جابجايي و دسترسي خواهد بود. بدين ترتيب، بزرگراه هاي درون شهري بايد بتواند سواره ها را از مکاني به مکاني ديگر منتقل کند و وظيفه تامين دسترسي را بر مبنای سلسله مراتب شبکه، به خيابان های شريانی واگذار نمايد. اما مساله ای که اغلب از نظر طراحان شبکه راه ها به دور می ماند، اين است که با توجه به وضعيت فعلی شهر تهران شبکه راه های شهری بايد با تغييرات درونی محله ها ساماندهی گردد، نه اينکه مانند يک نقشه از پيش تعيين شده بر روی نقشه فعلی شهر قرار گيرد، بلکه به مقتضای وضعيت پيشنهاديش تغيير حالت ها و اتفاقات ناگهانی را در زمينه و بافت شهر سبب گردد.

براي رسيدن به اين هدف، نکاتی بايد مد نظر طراحان قرار گيرد که نقطه مشترک کار طراحان شهری و طراحان بزرگراه ها می باشد. از اصلی ترين اين نکات، مساله حريم راه و ارتباط آن با بافت مجاور است که به طور کلی در قالب مسايلی مثل آلودگی ها و ايمنی و ديد بصری، موضوع منظر شهری بزرگراه ها را شکل می دهد. بنابراين در اين مقاله که با همکاری خانم مهندس غزال کرامتی تهيه شده است سعی گرديده با اين نکات، که برای رسيدن به طراحی مناسب بزرگراه و همخوانی آن با زمينه بافت شهری، بايد مد نظر طراحان بزرگراه از سويی و طراحان راه از سوی ديگر قرار گيرند، بررسی و تحليل شده و منظر بزرگراه های شهری موجود در تهران نيز بر اين مبنا ارزيابی شود.

(233.3 کیلوبایت) دانلود مقاله