بیمارستان پارس

بناهای درمانی از نیمه دوم قرن بیستم تا به امروز تغییرات اساسی را تجربه کرده‌اند. این تغییرات از پیشرفت تکنولوژی، علم پزشکی و نقش مهمی که آنها در جامعه و بستر خود  ایفا می کنند به وجود آمده است. مطالعات گسترده در ارتباط با تیپولوژی طرح بناهای درمانی موجود در ایران ، نتایج ناامید کننده‌ای را در برداشته است.
بیشتر بناهای درمانی در سراسر دنیا و همینطور در ایران به گونه‌ای طراحی شده اند که از کنار هم چیدن بلوکهای آماده که در خوشبینانه‌ترین حالت به لحاظ عملکردی صحیح هستند و ایجاد حصاری (پوسته ساختمان) در اطراف عملکردها به وجود می‌آیند. راهروهای طولانی، تاریک و ترسناک و فضاهای مبهم و بدون کاراکتر و ایجاد ترس و استرس در بیمار(مراجعه کننده) نتیجه ی اینگونه نگرش است. به نظر می رسد زمان باز تعریف و  ایجاد نگرشی نو و معمارانه در طراحی بیمارستان فرا رسیده است تا نقش مهمی در تحول و بهبود فضاهای درمانی و ارتباط مناسب بیمارستان و شهر و به نوعی ایجاد ارتباط نزدیک میان مردم و بیمارستان ایفا کند.
طراحی بیمارستان صرفاً به دلیل مقیاس بزرگ آن پیچیده نیست بلکه طراحی عملکردهای بسیار پیچیده و تداخل علوم مختلف از جمله علوم پزشکی، فنی و مهندسی، روانشناسی و ... که هر روز در حال تغییر می باشند و در نهایت ارتباط آن با سلامتی انسانهاست که آن را بسیار پیچیده و مهم می سازد. ارزش هایی که می باید مورد توجه قرار گیرند تا احساس آسایش را در بیماران به وجود آورده و از استرس آن ها بکاهد ، از جمله سازماندهی فضایی مناسب ، طراحی فرم مناسب ، توجه به بستر و سایت مجموعه ، دیدهای درون و بیرون بنا و فضاهای سبز ، نور ، رنگ و انتخاب متریال مناسب. این که همه ی این ها باید  براساس علوم روز مورد توجه قرار گیرد و نکته ی مهم تر تحول روز به روز آن ها است.

بیمارستان پارس یک بیمارستان بخش خصوصی است و در این بخش رقابت موجب بقا است.بخش خصوصی منافع خود را در طرحی خلاقانه و پیشرو جست و جو می کند تا عاملی برای جذب بیشتر خریداران سلامتی باشد.

  کانسپت طراحی با سطحی گسترده در طبقه همکف که فضاهای تشخیصی درمانی را در بر می گیرد به همراه اورژانس و کلینیک سرپایی با استفاده از آتریوم سراسری که به صورت عمودی و افقی در اطراف فضاها قرار گرفته است، سه مسئله ی مهم را در بیمارستان حل کرده است که وجه تمایز بیمارستانی متفاوت و ایده‌ای خلاقانه بود. نخست تداوم حرکت مراجعین در خارج از فضاهای درمانی در سراسر ساختمان به گونه‌ای که تداخلی میان فضاهای حفاظت شده ی درمانی و حفاظت نشده ی غیر درمانی پیش نیاید و همین طور  مراجعه‌کنندگان و همراهان بیمار در آتریوم و راهروهای مشاهده که تداومی از همین آتریوم است هدایت شوند. این فضاها بر خلاف تیپولوژی‌های موجود بیمارستانی فضاهایی پرنور و دارای رنگهای آرامش بخش هستند و با به دام انداختن نور طبیعی فضای مطلوب  و پر نشاط و همراه با لذت و آرامش در اختیار مراجعین قرار می دهد و نقش مهمی در کاهش مصرف انرژی الکتریکی خواهد داشت، این دومین مسئله ای بود که اتریوم موجود آن را محقق می ساخت. جایی که فضاهای درمانی به صورت معلق در میان این فضاهای پر نور قرار گرفته و بحث کنترل عفونت را در ساختمان بیمارستان به نحو مناسبی سامان بخشیده است که  این سومین و مهم ترین بخش ایده موردنظر بود .

فضاهای پشتیبانی و پررفت و آمد با خطر بالای آتش سوزی و عدم نیاز به کنترل عفونت با فاصله ای از ساختمان اصلی به صورت سه حجم شیبدار و هر کدام در دو طبقه طراحی گردید.طراحی یک خط سبز، حریم میان فضاهای پشتیبانی و ساختمان اصلی بیمارستان است و کوران هوا در آن ها با توجه به اقلیم منطقه به نحو مناسبی صورت می پذیرد جایی که به دلیل کنترل عفونت و تاسیسات تخصصی بیمارستان و نیاز به  هوای کنترل شده از ایجاد کوران هوا در فضاهای درمانی پرهیز نمودیم.

این آتریوم گسترده و حفاظت شده یکی از پتانسیل های مهم طراحی در بیمارستان را در اختیار بهره بردار قرار خواهد داد.جایی که نیاز به تغییراتی در بخش های مختلف در طول عمر ساختمان خواهد بود بدون مختل نمودن روال کاری بیمارستان این تغییرات با توجه به توسعه علوم پزشکی صورت می گیرد.همین طور توسعه ی بخش های جدید بیمارستان که همواره از نیازهای اصلی آن خواهد بود در ضلع شمال غربی و با اتصال به این آتریوم صورت خواهد پذیرفت. ورودی های مجموعه از جمله اورژانس ، ورودی اصلی و ورودی هلی پد بیمارستان با اتصال به این آتریوم بخش ها را تغذیه خواهد کرد.

فرم و نمای بیمارستان نقش مهمی در اعتماد بیماران به مجموعه را ایفا خواهد کرد جایی که بیماران مستأصل از تمامی رویدادها سلامت خود را در آن جستجو خواهند نمود. در این بنا دو فضای متفاوت را با توجه به سازماندهی فضایی مجموعه و ایده ی شکل گیری آن تجربه خواهیم نمود. روز و شب  ، هرکدام ویژگیهای منحصر به فردی به تجربه ی فضایی مراجعه کنندگان و همراهانشان اضافه خواهد نمود. جایی که در روز با به دام انداختن نور طبیعی در فضاهای داخلی، با رنگهای دلنواز به آنها اطمینان و آرامش می بخشد و فرمی مناسب در بستر شهری و در عین حال با حفظ تداوم عناصر شهری و ساختمانها مراجعین را اطمینان بخش خواهد بود و در شب فرمی که با انتشار  نور و رنگهای داخلی در سایت مجموعه و بستر شهری،  ارتباط خود را با بستر شهر برقرار خواهد  کرد . جایی که ساختمان بیمارستان با ارتباط نزدیک با بستر خود، زیرکانه خود را می‌نمایاند.

تعداد تخت: 160 تخت
پیمانکار پروژه: شرکت پیمانکاری لاتوم