بازسازی خانه کاوه در تهران

در حالی که اکثر بناهای قدیم و مهم تهران در حال تخریب شدن می باشند و جای خود را به مجتمع های مسکونی جدید داده اند. پس از گذشت 20 سال از فرسودگی این خانه که دارای سه طبقه، به همراه زیرزمین و دو طبقه مسکونی، که در یکی از محله های باریک، کم نور و شلوغ تهران واقع شده و از کمبود امکانات رفاهی در داخل و خارج رنج می برد. بنابراین این پروژه به طور کامل مورد بازسازی اعم از: بازسازی و تعمیرات سیستم های ساختاری،تأسیسات مکانیکی و اضافه کردن سطح طبقه سوم به عنوان یک مکان خصوصی بوده است.

اولین قدم، طراحی یک فضای یکپارچه و گسترده قابل سکونت بود. بزرگترین مشکل این خانه، کم نور بودن و تاریکی بیش از حد در مرکز خانه به دلیل فضای تنگ محدوده خانه بوده است. مفهوم اصلی طراحی تعبیه و انتقال نور و رنگ به داخل ساختمان به وسیله یک نورگیر (Void) بوده است که به عنوان خط آسمانه مرکزی بنا تعریف شده است. عرصه های دیگر به طور مرتب به نسبت هسته مرکزی واقع شده اند. طبقه اول به دلیل فعالیت و جنب و جوش زیاد، به عنوان منطقه عمومی در نظر گرفته شده و عرصه های خصوصی مانند اتاق ها به طبقه دوم منتقل شدند. سطح سوم به عنوان یک حیاط خصوصی و خط آسمانه اصلی بنا در نظر گرفته شده است. 

توسعه سریع شهر تهران مشکلات زیادی اعم از کاهش فضای سبز را افزایش می دهد و بسیاری از آپارتمان ها فضای بلااستفاده بالکن را در حوزه خانه خود به کار می برند. تقابل خانه با فضای سبز، کانسپت دیگر این طرح به شمار می رود. نمای دو لایه یک بالکن را در طبقه دوم فراهم کرده که توسط اتاق خصوصی و ایوان های عمومی با حیاط ادغام شده است و مناطق عمومی هم به صورت جدا در طبقه اول واقع شده است.

بام سبز، یک فضای طبیعی و مناسب را به مناطق ساخته شده گسترش می دهد. تنظیماتی که برای پشت بنا در نظر گرفته شده، نور روز و فضای سبز را به زیرزمین منتقل می کند که امکاناتی مانند: بخش تناسب اندام،پارکینگ و خدمات عمومی قرار گرفته است.

طراحی نمای ساختمان نشان می دهد برخی ویژگی های معماری سنتی ایران با فرم های امروزی ادغام شده است. آجرکاری نمای شمالی به نحوی طراحی شده که ورودی برجسته تر شود و دهانه های شیشه ای بیشتر در معرض دید قرار گیرد وآجرها یادآور جریان آب در شن و ماسه می باشد تا یک حس طبیعی و محلی به فضا ببخشد.