جی شیر

این پروژه نهایتا به یک پروژه اعتراضی تبدیل شده و بیانیه ای را،  نیز مطرح کرد. بر اساس یک  برنامه فیزیکی مشخص تصمیم گرفته شد فضاها به دو قسمت تقسیم شوند

1- فضای اصلی و خصوصی برای هر واحد شامل: سالن ها، آشپزخانه، اتاق خواب ها و سرویس ها
2- فضاهای مشاع شامل: نورگیر،دستگاه پله وپاگردها + تراس

مقیاس این فضاها با توجه به متراژهای مورد نیازشان نسبت به هم مشخص وتصمیم گرفته شد به اندازه مقیاس فضاهای مشاع وتراس ها به عنوان فضای تهی از کل حجم پروژه کاسته شود واین عملکردها (نورگیر،دستگاه پله وپاگردها + تراس) با قرارگرفتن در فضای شفاف و درنظر گرفتن تأمین نور برای فضاهای خصوصی واصلی درقسمت تهی قرارگیرند. با این اتفاق ، نور فضاها از سمت تهی تامین می شد و نیاز به پنجرهای بزرگ در نما مرتفع گشت.

کم کردن فضای تهی از حجم ،با به جا ماندن حجم فضای اصلی و یک دیواره به عنوان حریم  همسایگی وفصل مشترک با همسایه همراه بود . این دیواره مسئولیت کیفیت بخشیدن به تمام فضاهای داخل حتی مشاعات را داشت | ویوی خود ساخته |

با توجه به درنظر گرفتن شرایط اقلیمی و زاویه چرخش آفتاب برای دریافت نور در بازده زمانی بیشتر،ایجاد تهی در سمت غربی پروژه اتفاق افتاد. (درراستای پایبندی به ایده اولیه هر چه که اندازه های باز شو ها در نمای جنوبی ما کمتر می شد طبیعتا دید کمتری نسبت به منظر نا مناسب شهری داشتیم.از این رو هر چه از اندازه بازشوها در سطح نما کم می شد به مقیاس دو چندان بربازشوهای بدنه غربی و دید به نمای خود ساخته ما اضافه گشت وتمامی فضاها از مناسب ترین نور ودید برخوردار می شدند. از طرفی دیگر، کوچک بودن اندازه باز شوها در نما به قوی تر شدن ایده حرکت اعتراضی در راستای اهداف فرهنگی پروژه کمک می کرد.)