ویلای جلال آباد

سیاست های اصلی پروژه شامل استفاده از فناوری و مصالح ساده، بومی و در دسترس برای ساخت و استفاده حداکثری از سامانه‌های غیرفعال انرژی و حفظ آن بوده است. گشایش فضایی و ایجاد فضای نیمه‌باز، ایجاد حداکثر دید به باغ و سایه روی سطوح شفاف جزء ایده‌های اصلی دیگر پروژه محسوب می‌گردد.
اولین نکته برای طراحی پایدار دخل و تصرف حداقلی در زمین‌های طبیعی است. پروژه دارای فونداسیونی برای یک ویلای دوطبقه بود.که ساخت این ساختمان به دلیل تعداد طبقات و مشکلات دیگر از سال 89 منتفی شده بود. با توجه به درختان و باغ موجود سعی شد که برای جلوگیری از تخریب فضای سبز سایت ساختمان را روی فونداسیون قبلی بنا کنیم. ویلا با درخواست کارفرما به صورت فضای یک پارچه برای استفاده تعداد بیشتر به صورت همزمان طراحی شد.
از مهترین دغدغه‌ها در ایجاد گشودگی‌ها به دست آوردن دیدهای وسیع به باغ از یک طرف و حذف گشودگی‌های غیر ضروری برای صرفه جویی در مصرف انرژی از طرف دیگر بوده است. جهت تامین بیشترین دید و در عین حال کمترین تابش در روزهای گرم، سایه‌بانی در قسمت طولی ساختمان ایجاد شد که این فضای نیمه‌باز به ایوان دلپذیری رو به باغ تبدیل گردید.
ایوان همواره یکی از فضاهای فعال در معماری ایران است. این فضاهای نیمه باز از لحاظ کیفیت، فضایی بسیار غنی است و می تواند به عنوان امتداد فضای داخلی کار کرده و متراژ ساختمان را کاهش دهد. همچنین این سایه‌بان‌ها از تابش مستقیم آفتاب به درون فضاها جلوگیری می کند و به عنوان یک تکنیک اقلیمی عمل می کند. با اضافه شدن استخر مقابل ایوان و بادگیر و حوضخانه در سمت شمال پروژه تمامی تکنیک‌های سنتی اقلیمی به صورت یکپارچه عمل می کند.
ساختمان دارای بادگیری است که دو کاربرد همزمان دارد هم ارتفاع قرارگیری منبع آب را تامین می‌کند و هم با جزئیاتی که برای آن در نظر گرفته شده تهویه طبیعی ساختمان را در فصول گرم بهبود می بخشد. بادگیر به گونه‌ای قرار گرفته است که ورودی باد به سمت جهت باد مناسب قرار گیرد هوا پس از ورود از روی حوضچه‌ای که بر روی سقف فضاهای خدماتی قرار گرفته است عبور می‌کند و از راه دریچه‌ای که در نظر گرفته شده تهویه‌ای طبیعی برای ساختمان فراهم می‌کند. بادگیر از نوع یک طرفه با توجه به جهت باد مطلوب در نظر گرفته شد و ارتفاع آن برای مکش بهتر باد و تخلیه مؤثر، 7 متر ساخته شد. استفاده از انواع توری بر روی دریچه های بادگیر، نوعی فیلتر آلودگی هوا را تأمین کرده است.

تکنولوژی ساخت
در انتخاب مصالح در عین استفاده از آجر به عنوان مصالح بومی عایق حرارتی پوسته‌های ساختمان نیز رعایت شده‌است. دیوارها به صورت دو پوسته آجری در داخل و خارج و یک لایه عایق وسط طراحی شده که هر دو پوسته داخلی و خارجی به عنوان سطح نهایی عمل می‌کنند.
استفاده از مصالح بومی و سنتی در یک طراحی مدرن، به کارگیری استادکاران خبره و قدیمی در یک ساختار به روز شده، جاری شدن راهکارهای اقلیمی معماری سنتی و ترکیب آن به تکنیک‌های انرژی کارای مدرن، استفاده از اسکیماهای مثبت جمعی در طراحی فضاها در یک ترکیب کاملا مدرن همگی باعث شده‌است مرزی با عنوان سنت و مدرنیته در این پروژه خود را نشان ندهد. در واقع سعی شده‌است در این معماری از هر گونه بیهودگی پرهیز شود.