طراحی داخلی رستوران اسی برگر

اسی برگر یک رستوران دنج و راحت است که در خیابان سهروردی قرار دارد و بسیار نزدیک به محل تجمع افراد در میدان پالیزی می باشد. پیش از این استودیو آدمون به منظور طراحی این پروژه به عنوان شاخه ای از رستوران زنجیره ای معروف انتخاب شده بود. علی رقم اینکه رستوران در یک منطقه شلوغ قرار داشت، به اندازه کافی توجه مشتریان را به خود جلب نمی کرد. این مسأله طراحان را به تأمل وا داشت که چگونه رستوران های کوچک و مغازه های آب میوه فروشی اطراف میدان پالیزی توجه مردم را نسبت به مغازه های سایر مناطق تهران به خود جلب می کند. این درحالی است که این مکان حتی خدمات قابل توجهی را نیز برای مشتریان ارائه نمی دهد(حتی فضایی برای نشستن ندارند) و با این حال مشتریان راضی و خرسند می باشند.

در این صورت، به نظر می رسد که کمبود امکانات برای مشتریان اهمیت چندانی ندارد. بنابراین در میدان پالیزی باید چیزی مهم تر وجود داشته باشد و این مساله برای تیم طراحی بسیار جذاب بود. احتمال می رود که مردم برای برآورده کردن نیاز های دیگر خود به این فضا می آیند که می توان از میان آن ها نیاز به آزادی، انتخاب و روابط اجتماعی اشاره کرد. آن ها می خواهند فارق از باید ها و نباید ها باشند و همچنین هیجانات و لذت های ناشی از فعالیت های اجتماعی با سایر افراد را به اشتراک بگذارند.

در نظر گرفتن این نکته که این محله بدون فرهنگ برای مردم فضایی مناسب نیست، واقعیتی مهم بود. بنابراین، طراحی بر اساس  شهر و محله به عنوان زمینه حضور مردم و فرهنگ انجام شد و تیم طراحی تصمیم گرفتند تا فضایی بهم پیوسته ای که ملهم از شهر، فرهنگ، عملکرد و رویدادهای اجتماعی است، ایجاد کنند. بهترین راه حل برای دستیابی به هدف مورد نظر، این بود که به ورای الگوهای طراحی باقاعده و منظم رستوران ها بروند و یک فضایی یکپارچه با استفاده از پلتفرم هایی که فضاهای چند منظوره را شکل می دهند، ایجاد کنند.

پلتفرم ها به میز، میزها به صندلی، صندلی ها به پله ها، پله ها به پلتفرم ها تبدیل شدند. به همین ترتیب با تبدیل سطوح به یکدیگر یک تجربه فضایی فرهنگ بومی متفاوت ایجاد شد. الگوی طراحی براساس هندسه ساختاری شهری بود. تقاطع ساختمان های اطراف "خطوط و خیابان ها" مرزهای پلتفرم ها را که در کف دیده می شود را مشخص می کند. این مرزها گاهی فضاهایی  برای جلسات خصوصی ایجاد می کند. استیج های برجسته ای نیز برای اجراهای موسیقی و یا تئاتر دانشجویی و همچنین فضاهای بازی برای انتظار، دورهم جمع شدن افراد ایجاد شده است.

به طور همزمان میزها و صندلی هایی سبک و مقرون به صرفه از جنس چوب و به شکل طبل نیز به این پلتفرم ها برای ایجاد فضایی راحت و دنج، افزوده شد. این خود به کاربرامکان انتخاب فضا مطابق با خلق و خویش را می دهد. گاهی اوقات کاربر می تواند پلتفرم نیکت مانند در کنار دیگر افراد را انتخاب کند تا بتواند با آن ها ارتباط داشته باشد و یا اینکه به تنهایی در محیط رستوران قرار گیرد و فضای آرام و ایمن را در این رستوران تجربه کند.استفاده از گیاهان سبز به تقویت تمام آنچه که از فضا انتظار می رود کمک کرد. گیاهان مرز فضاها را مشخص کردند و دیواره هایی را ایجاد کردند که به عنوان یک تکیه گاه برای افراد عمل می کرد، و همچنین حسی از امنیت را به فضا می افزود. علاوه بر این گیاهان، با محدود کردن دید حریم خصوصی را تحکیم می بخشد و باغچه ای جذاب و یکپارچه را همراه با پلتفرم ها ایجاد می کند. در نهایت به منظور اتصال این باغچه به سطح شهر درب های رستوران رو به باغچه باز می شوند و در کف رستوران و پلتفرم ها با متریالی همانند متریال به کار رفته در پیاده رو پوشیده شده است. بدین ترتیب مرز بین فضای داخلی و بیرونی برای ایجاد یک رستوران که نمایانگر یک فضای شهری می باشد، محو شده است.