خانه شماره 20

همچنان که به ماکو نزدیک می شوی، جاده ای مارپیچ میان دره ی باریکی می گذرد که در میان آن رودی به نام زنگمار در جریان است که پی در پی به شکل آبشار های غران کوچکی فرو می ریزد در یکی از این خمیدگی های کوهستان ناگاه منظر شهر به صورت دلپذیر و شگفت انگیز در برابر دیدگان پدیدار می شود.کوهستان برهنه ی پر صخره ناگهان در دو سو سر به آسمان کشیده و دست کم به ارتفاع هزاران پا گردن برافراشته. کوهی که در سمت راست قرار دارد هر قدر بالا می رود، برآمدگی پیدا می کند و همچون سایبانی بر فراز شهر گسترده می شود؛ در فرورفتگی صخره ها قلعه ای ساخته اند که نمای آن بسیار هولناک است و اطرافش را دیواری احاطه کرده است. زیر سایه ی کوه ها و صخره ها بناهایی در ادوار مختلف ساخته شده اند که شاخص ترین آنها مربوط به دوره قاجار و برگرفته از معماری قفقاز است و در اختیار میراث فرهنگی ست. بعد از آن گویی خانه ها و بناها به معنای واقعی کلمه روییده اند؛ بی هیچ قانون و قاعده ای...

این شهر پر از راز و رمز زادگاه ماست. سال های زیادی ازنظر منظر شهری و فرهنگی به دست فراموشی سپرده شده است. نزدیک ۵ سال است که در این شهر طراحی و برای ساختنش مبارزه می کنیم تاحال معماری و سیمای شهر را التیام ببخشیم. سعی بر آن بوده با تفکرات معماری مدرن و استفاده از مصالح بومی با آموخته ها و تجربیاتمان تاثیری بر چهره ی این شهر بگذاریم. یکی از پروژه ها، خانه ی شماره بیست بود که در زمینی به مساحت ۲۷۵ متر مربع در یک بافت آشفته با بناهایی مشابه هم و بی هویت قرار داشت. زیر بنای پروژه ۹۰۰ مترمربع بود که در ۴ طبقه طراحی شد؛ همکف به پارکینگ و فضای جمعی و تاسیسات و اتاق ورزش اختصاص یافت. طبقه اول و دوم به صورت فضای مسکونی دوبلکس و طبقه ی سوم به شکل یک واحد مستقل با تراس های بزرگ در نظر گرفته شد. در حین عملیات ساختمانی زمین همسایه توسط مالک خریداری و تبدیل به حیاط خانه گشت؛ ولی به خواست کارفرما هیچ بازشویی به آن سمت باز نشد.

سیستم سازه ای، اسکلت فلزی و سیستم تاسیسات مکانیکی به صورت موتورخانه مرکزی و اسپیلت در نظر گرفته شده است. سطح اشغال در همکف ۱۰۰ % و در طبقات ۷۵ % می باشد.طراحی پلان حول نیازهای کار فرما در نهایت خلوص و سادگی شکل گرفته. طبقه ی اول دارای یک سالن بزرگ مشرف به حیاط به همراه آشپزخانه و اتاق مهمان و طبقه ی دوم شامل سه اتاق بزرگ و نشیمن طراحی شده؛ حجم از مکعب هایی تشکیل یافته که از دل یکدیگر بیرون جسته اند و این موضوع دید های متنوعی با توجه به بازی بازشوها میسرکرده. استفاده از سنگ تیره و روشن بر بیرون زدگی احجام و سایه اندازی تاکید کرده است. ایده ی طراحی نما و مکعب های در هم تنیده به فضای داخل نیز کشیده شده و باعث ایجاد تراس های خصوصی در اتاق ها گشته که کوه و مناظر طبیعی را قاب می کند.
در حال حاضر خانه ی شماره بیست فقط یک خانه در شهر مرزی و دور افتاده ای به نام ماکو نیست بلکه عامل تعیین کننده ای است در پرورش سلیقه ی عمومی مردمانش و بهبود منظر شهری ، هر چند کوچک...