خانه امینی

خانه‌ای متفاوت ، در عین حال با ویژگی های محلی (استفاده‌ی حداکثری از سنگ کوهی با حداقل بازشوها) در راستای تلاش برای تلنگری به لایه های زیرین خاطره‌ی جمعی رهگذران. همچنین با توجه به حرفه‌ی کارفرما که در ارتباط با خارج از ایران بود؛ جنبه های فراملی نیز برایمان اهمیت پیدا کرد. احساس کردیم قرارگیری کولاژگونه‌ی حجمهای ساده و خطوط مستقیم در کنار هم به مثابه‌ی تکه‌های ناهمگون ـ طوریکه همزمان با یادآوری چیزهایی از معماری فراموش شده‌ی منطقه، در تعامل با معماری و تکنولوژی روز دنیا نیز قرار بگیرد؛ می‌تواند ما را در رسیدن به هدفمان یاری کند؛ و در این راستا از نقاشیهای پیترهالی الهام گرفتیم.

الف) استفاده از سنگهای کوهی یکی از روستاهای اطراف بعد از قرارداد با اهالی بعنوان ماتریال غالب تاریخی منطقه در کل جداره‌ی همکف و حیاط و بخشهایی از طبقه‌ی اول.

ب) استفاده از قطعات فایبر سمنت در سایر بخشها که برعکس سنگ کاملاً صنعتی بود و به سفارش کارفرما، پس از قطعه‌بندی و شماره‌گذاری دقیق و سایز بندی، مستقیماً از بلژیک خریداری شد. فایبرسمنت از هر لحاظ نقطه‌مقابل سنگ بود. پانچهای آلومینیومی برای اتصال فایبرسمنتها در کنار سنگها به القای حس سرد بودن بنا کمک بیشتری می‌کرد.

ج) بسته بودن حجم بیرونی و حداقل بازشوها که با توجه به شیب زیاد معبر شرقی و دید کامل رهگذران به درون بخشهای زیادی از بنا، لوورهای چوبی متحرک و ثابت جلوی بازشوهای جداره‌ی اصلی طراحی شد که امکان کنترل دید و نور را در طول روز به ساکنین می‌داد و همچنین با ادامه‌ی لوورها به تراز بالاتر و تبدیل شدن آن به جانپناه برای حیاطبام جنوبی ـشرقی،  هم حریم افراد در این قسمت تا حدودی تامین شد و هم به القای حس بسته بودن حجم کلی کمک زیادی کرد.