خویش خانه

ایده ی اصلی طراحی این بنا ایجاد رابطه ای بین ویژگی های خانه های سنتی و ساختارهای مدرن بود که چهره ی فضاهای شهری را دگرگون کرده اند. نمای خارجی خیابان از مصالح و اشکال مختلف بدون هیچ گونه هماهنگی و انسجام تشکیل شده بود که بر اهمیت طراحی یک نمای هماهنگ تأکید می کرد، نمایی که با نمای ساختمان های مجاور هم خوانی داشته باشد، نور کافی و تهویه ی مناسب فراهم کند و دید مزاحم به فضاهای داخلی را به حداقل برساند.

طراحی نمای خارجی یک امر حیاتی است. نما باید انعکاسی از فضاهای داخلی و محیط اطراف بیرونی باشد. ارتباط بین فضاهای داخلی می تواند بر اشکال بیرونی تأثیر گذاشته و با ناظر ارتباطی نزدیک برقرار کند. با این وجود باید در طراحی نمای بیرونی از نشانه های مشابه با محیط شهری اطراف نیز بهره گرفته شود تا انسجام و هماهنگی برقرار گردد. رنگ قرمز و آجر زرد، رنگ و مصالح غالب در منطقه بودند. بنابراین ما تصمیم گرفتیم از این رنگ به عنوان رنگ های مکمل نما استفاده کنیم. در نتیجه میله ها، قاب ها و حائل ها قرمز شدند. آجر زرد به متریال زمینه در طراحی نما تبدیل شد و فلاورباکس های سنگی به صورت تصادفی در کنار پنجره ی اتاق خواب ها قرار گرفتند. این فلاورباکس ها نه تنها اتفاقات غیر قابل پیش بینی زندگی بیرونی را نشان می دهند بلکه آرامش و چشم اندازی سبز برای فضاهای داخلی فراهم می کنند و بر روی گردش هوای تازه در آن اقلیم گرم و خشک تأثیر مثبت دارند. قاب های تصادفی قرار گرفته روی پنجره های شمالی، مانع دید مزاحم از ساختمان های رو به رو در زمان باز بودن پنجره ها برای تهویه می شود.

طراحان سعی کردند در طراحی نمای جنوبی ایده ی دوجانبه ی چشم اندازی فعال و آرام را به تصویر بکشند تا نشان دهند زندگی در آن جا با لذت و آرامش و در کنار خانواده جریان دارد. قرارگیری تصادفی ستون های آجری در نمای جنوبی به همین منظور است. علاوه بر این، این الگو در خانه های بومی ایران بسیار ممتاز است، زیرا شدت نوری را که از جنوب می تابد، کنترل می کند.

در طراحی فضاهای داخلی، ما بخش خصوصی را در سمت شمال بنا و بخش عمومی را در جنوب و سمت نمای اصلی قرار دادیم تا از نور کافی برخوردار باشد. فضاهای داخلی در بخش جنوبی به یکدیگر متصل بودند که باعث می شد فضای نشیمن حد و مرزی نداشته باشد. بنابراین ما این ناحیه را به سه بخش تقسیم کردیم: راهرو و غذاخوری که نزدیک آشپزخانه بودند و نشیمن که در کنار ورودی قرار گرفت. ما برای ایجاد ماهیت های متفاوت در فضا، به منظور نورپردازی و تفکیک فضا، اشکال مختلفی بر روی سقف طراحی کردیم.

ساختمان برای ۹ خانواده طراحی شده، بنابراین فراهم کردن فضاهایی برای جمع های دوستانه و صمیمی لازم بود. راه حل ما در درجه ی اول تمرکز بر روی سادگی و اجتناب از بیان پیچیده بود. بنابراین ما یک آبنمای سنگی روی دیوار جنوبی حیاط در محور ورودی اصلی طراحی کردیم و تعدادی صندلی سنگی مکعب در کنار باغچه ی کوچک اضافه نمودیم که به ساکنین برای استراحت و دوری از شلوغی و همهمه ی شهر کمک می کند.