آپارتمان مسکونی دانیال

تمام نمای خارجی از ۲۰ پنل درخت مانند تشکیل شده است. نمای هر طبقه با ۴ پنل که دو به دو مکمل می باشند تشکیل شده، که قابلیت حرکت افقی روی ریل بر روی آنها تعبیه شده است. این ویژگی بر اساس حرکت ارسی های قدیمی در دوران صفوی تعبیه شده که از کانسپت های نگرش به گذشته این دو معمار می باشد. 

ساختمان دانیال در زمینی مستطیلی به وسعت ۳۲۰ مترمربع ساخته شده که شامل ۷ طبقه با مجموع زیربنای ۱۳۴۴ متر مربع می باشد. این آپارتمان دارای ۵ واحد مسکونی ۱۶۵ متری در ۵ طبقه می باشد. تنوع شکل های نما از طریق حرکت خورشید در زوایای مختلف، تاثیری بصری زیبایی در فضاهای داخلی را با بازی نور و سایه به وجود آورده است. همین ایده در سقف و دیوارهای داخلی نیز دیده می شود. لایه زیرین نما با پنجره های بزرگی پوشیده شده که ارتباط بصری با شهر را فراهم میکند . طراحان با تعبیه گسترده نورگیر پشت نمای اصلی، نور را به صورت خالص و مثبت به داخل بنا منتقل کرده و پوسته بیرونی به عنوان کانسپت درخت سبز در حال رشد، وظیفه حفظ حریم داخل بنا را بر عهده داشته است.