خانه فرشادی

این پروژه قرار بود تا بر سطحی زمینی با عمق کم بنا شود. زمینی که در سه ضلع بسته و در یک ضلع که رو به سمت جنوبی با نمای مستقیم به سمت کانال آب، باز است. تقسیم ساختمان به سه بخش اصلی باعث ایجاد بخش میانی پیوسته ای شد. این بخش از ساختمان از روشنایی ضلع شمالی، نورخورشید در ضلع جنوبی، فضای سبز و همچنین تهویه طبیعی به طور مداوم بهرهمند شده است. فضاهای خدماتی، اتاق های خصوصی و راهروها در بخش های شرقی و غربی جایگذاری شده است.

کمبود فضا در ساخت بخش های غربی و شرقی باعث شده تا راه پله ها از فرم  معمول خود خارج شده و انواع فضاها را بهم متصل سازد. بخشی از راه پله نیز در فضای نورگیر شمالی قرار داشت. در تحلیل های معماری طبقه همکف به خوبی روشن نبود. بنابراین طبقه همکف و اول با هم ادغام شده به طوری که دید از طبقه اول و دسترسی به حیاط از طبقه همکف امکان پذیر می باشد.

با توجه به عمق کم در حاشیه جنوبی ساختمان ، چالش های خاصی وجود داشته است:

۱_ عدم حفظ حریم خصوصی در دید مناسب برای کاربری مسکونی

۲_ تشدید گرما به دلیل تابش مستقیم نور خورشید و در نتیجه مخدوش کردن آسایش در محیط مسکونی

در مواجهه با این چالش ها ، طراحی نما به ایده ای پویا و متناسب با معماری خانه ایرانی تغییر یافت. این امر به کنترل نور شدید خورشید و حفظ حریم خصوصی دید کمک می کند. لبه جنوبی به عنوان مرجع برای بقیه فضاهای داخلی در نظر گرفته شد. رنگ فصول و نور و سایه به تزئین فضای داخلی پرداختند. فضاهای یکپارچه در واحدهای دوبلکس نیز استعاره ای از مقرنس و نماد های سالن های ایرانی بود.