کلیسای حضرت ابراهیم (آبراهام مقدس)

به محض ورود به محوطه‌ی کلیسا اولین چیزی که جلب نظر می کند شمایلی است که با موزائیک کار شده و سه فرشته را به تصویر می‌کشد که در خانه‌ی حضرت ابراهیم مهمان هستند و با دیدن آن در می‌یابیم که با ورود به کلیسا همه در محضر خدا هستیم.

با طی چند قدم به درب کلیسا که می‌رسیم سر و صدای خیابان و شلوغی شهر را پشت سر گذاشته و وارد محوطه حیاط می‌شویم که وسط آن باغچه‌ای سرسبز نظرها را به خود جلب می‌کند و اطراف آن دیوارهای بلند و آجری، ساختمان کلیسا، دیر و سالن اجتماعات قرار گرفته‌اند. با مشاهده این فضا حیاط دیرهای دومینیکن و مدارس علمیه در ایران در ذهنمان تداعی می شود.

روی دیوار نزدیک درب ورودی کلیسا، سنگی از ساختمان خانه قدیمی دومینیکنها در اصفهان، تعبیه شده که یادآور خدمات دومینیکنها به کلیساهای ایران در طول قرون متمادی می‌باشد.

با ورود به ساختمان کلیسا، اولین چیزی که جلب نظر می‌کند فضای خلوت و ساده‌ی آن می‌باشد که با بازتاب نور فضایی معنوی را برای راز و نیاز و خلوت کردن با خدا برای ما فراهم ساخته است. این سادگی و آرامش همانطور که با سنت دومینیکن‌ها همخوانی دارد در اماکن مذهبی و سنتی ایرانی نیز مشاهده می شود. در محراب نوری که از بالا می‌تابد توجه را به قربانگاه جلب می‌کند. قربانگاه سنگ بزرگی است که کشیش پشت آن و رو به مردم می‌ایستد و آیین سپاسگذاری را برگزار کرده و مشارکت و قربانی مقدس صورت می گیرد. پایه ستون مانند قربانگاه به رنگ آبی است، آبی فیروزه ای که در بناهای مذهبی ایران هم دیده می شود. مبلمان چوبی اطراف قربانگاه به طور خاص برای این کلیسا طراحی و ساخته شده است.

داخل کلیسا در گوشه‌ی سمت راست در ورودی حوضچه‌ی تعمید قرار دارد که کف و دیواره‌های آن را موزائیک آبی پوشانده و نوری که از پنجره بالای حوض در آن می‌تابد این احساس روحانی را به ما می‌بخشد که نور مسیح را در هنگام تعمید دریافت می‌کنیم.

در سمت راست کلیسا شمایل بانوی ولادمیر (حضرت مریم) قرار دارد و اطراف آن را شمع‌های تقدیمی مردم احاطه کرده و این فضا، جو مناسبی را برای دعا و مناجات مهیا ساخته است.

•