باشگاه ارامنه تهران

قبل از انقلاب، کلوپ ارامنه میزبان خوانندگانی بوده.  فاخره صبا (دختر ابوالحسن صبا) چندین برنامه اپرا را در کلوپ ارامنه اجرا کرده بود و بزرگانی چون احمدشاملو، نادر نادرپور و … در سالن وسکانیان نشست‌های فراوانی داشتند و بسیاری از نقاشان به نام نیز گالری‌های خود را در ساختمان این انجمن برپا کرده بود که متاسفانه در این فرونشست ساختمان چند تابلو نقاشی نفیس هم به زیر آوار رفت. کلوپ ارامنه در سال‌های پس از انقلاب به عنوان سالن ازدواج خیریه جامعه ارامنه ایران بود و بسیاری از مهمانی‌های سفارت‌های فرانسه، ایتالیا، ترکیه و … در آنجا برگزار می شد.

رُستُم وسکانیان ابتدا پیشنهاد ارتقای طراحی داخلی بنا را مطرح کرد اما بعدها با تغییر محل پروژه، موضوع کار از اساس تغییر نمود. او توضیح می‌دهد که برای حل مسئله‌ی معماری، روی به راه حلی خلاقانه می‌آورد:

«باشگاه ارامنه به دلایل اقتصادی و مالکیت از محل قدیمی خود در “چهارراه یوسفآباد” به نبش “خیابان سفارت فرانسه ــ خارک” منتقل شد. زمینی به مساحت ۱۲۰۰ مترمربع، باغی در جنوب و در شمالش ۶۰۰ مترمربع ساختمان در سه طبقه با ورودی محقری از غرب، همین! بدون سالن اجتماعات، آشپزخانه‌ی کافی و سرویس‌های لازم.
رُستُم به منظور حفظ فضای سبز و با توجه به ارزش زمینه‌ای داخلی شهر، زیر بنای اقتصادی کشور و توان مالی باشگاه، طرح سالن زیرزمینی را پیشنهاد و به مرحله‌ی اجرا درآورد. «دقت در حفظ درختان موجود، از بین نبردن فضای باز، ایجاد کنسترکسیونی سالم، فضایی اصیل و عاری از سبک‌های مد روز با یک آکوستیک کاملاً خوب و حساب شده و کورانی طبیعی از راه‌پله‌ی جنوب به پاسیوی شمال و ایجاد یک سالن پلیفونکسیونل جهت استفاده‌های مختلف که با یک طبقه و نیم و سرویس‌های لازم و ارتباط کافی کامل می‌شود، قابل توجه و حائز اهمیت است.» 

این اثر فاخر در سال ۱۹۷۲ به علت آکوستیک مناسب، میزبان اجرایی از شارل آزناوور(Charles Aznavour) بود. همچنین این بنا در مقطعی کوتاه، میزبان نمایشگاهی از آثار و نقاشی‌های رُستُم در دل خود بود – یکی از معدود نمایشگاه‌هایی که به آثار رُستُم اختصاص یافته بود. متأسفانه بخشی از این بنا در تابستان سال ۱۳۹۴ به علت گودبرداری پارکینگ مرکز تجاری علاءالدین تخریب و اسناد و تصاویری از تاریخ این بنا نابود گردید. لازم به ذکر است که این باشگاه، زمانی کنسول‌گری سوئد بوده است.