طرح پیشنهادی هانیه مروارید فروش برای سومین دوره جایزه معماری میرمیران (پیوند ناگسستنی نور و معماری)

یا نور

لا مکانی که در آن نور خداست / ماضی و مستقبل و حالش کجاست

کی ببینی سبز و سرخ و بور را / تا نبینی پیش از این سه نور را

لیک چون در رنگ گم شد هوش تو / شد ز نور رنگ ها روپوش تو

چون که شب آن رنگ ها مستور بود / پس بدیدی دید رنگ از نور بود

نیست دید رنگ بی نور برون / همچنین رنگ خیال اندرون

این برون از آفتاب و از سهاست / وان درون از عکس انوار علاست

نور نور چشم خودت نوذر دل است / نور چشم از نور دلها حاصل است

باز نور نور دل ، نور خداست / کو ز نور عقل و حس پاک و جداست

شب نبد نور و ندیدی رنگ را / پس به ضد آن نور پیدا شد تو را

شب ندیدی رنگ کان بی نور بود / رنگ چبود مهره ی کور و کبود

گه نظر بر نور بود آن گه برنگ / ضد به ضد پیدا شود چون روم و زنگ

دیدن نور است آنگه دید رنگ / وین به ضد نور دانی بیدرنگ

پس بضد نور دانستی تو نور / ضد ضد را می نماید در صدور

جلال الدین محمد بلخی (مثنوی معنوی)

همه چیز از یک کیفیت غیر قابل اندازه گیری سرچشمه می گیرد و مسیری را طی می کند تا قابل اندازه کیری شود. معماری نیز تلاش دارد که نور پراکنده را تکه تکه کند، حضورش را در یک مکان ثابت، حفظ و نگهداری کند. به همین ترتیب در طرح شبکه ای مجوف به عنوان عنصری معمارانه در نقش فیلتر عبوری طیف نور، جلوه های بی شمار نور را از خود عبور می دهد. در یک تبدیل موزون و هماهنگ از تاریکی به نور و از نور به تاریکی در دو جهت مخالف به یک فضای کیفی در هم تنیده از نور نائل می شویم؛ مکانی برای همه در میان اثرات گوناگون نور این یک کیفیت معمارانه است.