طرح پیشنهادی محسن صانعی برای چهارمین دوره جایزه معماری میرمیران (معماری و آب)

رواﯾﺖ راﺑﻄﻪ آب و ﻣﻌﻤﺎری و ﯾﺎ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪن آن ﺷﺎﯾﺪ اﻧﺪﯾﺸـﻪ را ﺑﻪ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ اوﻟﯿﻪ و اﺻﻠﯽ اﯾﻦ دو ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ. آب ﺑﯽ ﮔﻤﺎن ﯾﮑﯽ از ﺑﻨﯿﺎدﯾﺘﺮﯾﻦ اﺟﺰاء ﺣﯿﺎت اﺳﺖ. از آن ﺳـﻮ، ﻣﻌﻤﺎری، در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻧﯿﺎزﻫﺎی آدﻣﯽ، ﻣﺤﯿﻂ زﻧﺪﮔﯿﺶ را ﺳﺎﻣﺎن داده اﺳﺖ. ﻣﻌﻤﺎری ﻫﻤﯿﺸـﻪ در اﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻃﺒﯿﻌﺖ از ﯾﮏ ﺳـﻮ و ﻣﺮاﺗﺐ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻧﯿﺎزﻫﺎی آدﻣﯽ از ﺳـﻮی دﯾﮕﺮ در ﺗﻌﺎدل ﺑﻮده اﺳـﺖ. آب ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از ﻋﻨﺎﺻﺮ اوﻟﯿﻪ ﻃﺒﯿﻌﺖ در ﻣﺮاﺗﺐ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻧﯿﺎزﻫﺎی آدﻣﯽ ﺣﻀــﻮری ﻣﺘﻔﺎوت دارد. اﯾﻦ ﺣﻀﻮر در اوﻟﯿﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺎﯾﻪ ﺣﯿﺎت و زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ. در ﺣﻀﻮری دﯾﮕﺮ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در ﺗﻌﺎدل آب وﻫﻮاﯾﯽ و درﺟﻪ ﺣﺮارت ﻣﺤﯿﻂ و ﻣﻌﻤﺎری اﯾﻔﺎ ﻣﯿﮑﻨﺪ. اﯾﻦ ﺣﻀﻮر در ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺗﻨﮕﺎﺗﻨﮓ ﺑﺎ ﻣﺮاﺗﺐ ادراﮐﯽ اﻧﺴﺎن ﭘﺎ ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﺗﻔﮑﺮ، اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﺧﯿﺎل ﻣﯽ ﮔﺬارد. آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ آب ﺗﺼﻮﯾﺮی ﻣﻮاج از آﺳﻤﺎن و ﻣﺤﯿﻂ ﻣﻌﻤﺎری ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ اراﺋﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﻃﺒﯿﻌﺖ آب، در ﺗﻌﺎﻣﻠﯽ دروﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﺨﯿﻞ آدﻣﯽ ﺑﻪ آن، آن ﺧﯿﺎﻟﯿﻦ و روﯾﺎﯾﯽ اﻧﺴﺎن ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﻔﻬﻮم ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ و ﭼﻮن ﮔﺸﺎﯾﺸﯽ از ﻓﻀﺎی اﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ، آدﻣﯽ را ﺑﻪ ﺳﻮی ﻓﻀﺎی ﺑﯽ زﻣﺎن و اﻣﻨﯽ ﮐﻪ روﯾﺎ و ﺧﯿﺎﻟﺶ از آن ﺳﺮاغ دارد ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪ. اﯾﻦ ﮔﺸﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﯿﺎل آدﻣﯽ درﻓﻀﺎی ﻣﻌﻤﺎری و ﺑﻪ وﺳﺎﻃﺖ آب ﻣﻬﯿﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد.

اﯾﻦ ﻣﻔﻬﻮم ﯾﻌﻨﯽ ﮔﺬر از ﻋﺎﻟﻢ واﻗﻌﯿﺖ ﺑﻪ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﺜﺎﻟﯿﻦ و ﺧﯿﺎل اﻧﮕﯿﺰ در ﺗﺮﮐﯿﺐ آب و ﻣﻌﻤﺎری ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ آﻣﺪه اﺳﺖ.

ﻓﻀﺎی ﻣﻌﻤﺎری ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺷﺪه ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از ﻣﻌﺒﺪ آب در ﺑﯿﺸﺎﭘﻮر اﺳﺖ. و ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﭘﻮﺳﺘﺮ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از اﺛﺮی از ﻋﺒﺎس ﮐﯿﺎرﺳـﺘﻤﯽ اﺳـﺖ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان ﺑﺎغ ﺑﯽ ﺑﺮﮔﯽ.