طرح پیشنهادی ابوذر مرندی برای چهارمین دوره جایزه معماری میرمیران (معماری و آب)
شرح
اول : روزﻧﯽ ﺑﻪ اﻗﺮار
در ﻫﺠﻮم دﯾﻮارﻫﺎی ﺗﻨﮓ
ﺣﻔﺮه ای در دل ﺳﻨﮓ
دﻫﻠﯿﺰی در ﺳﻘﻒ
ﻧﻮری ﺑﺮآﻣﺪه از آﻓﺘﺎب
واﻧﻌﮑﺎس ﺳﻄﺢ
اﯾﻨﮏ دوﺑﺎره ﻣﯽ ﺗﻮان ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد:
ﺟﻮﺷﺶ آب
ﭘﯿﺪاﯾﺶ ﺳﻄﺢ
واﻧﻌﮑﺎس ﻧﻮر
ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻋﮑﺲ
ﺗﻼﻃﻢ ذره
ﻟﺮزش ﻣﻮج
رد ﺧﯿﺎل
و اﯾﻨﮏ اﻧﺴﺎن ﺟﻬﺎن را دوﺑﺎره ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد.
دوم:«آب ﭘﯿﺪا ﺑﻮد ﻋﮑﺲ اﺷﯿﺎء در آب»
درﺑﺎره ﺧﯿﺎل و واﻗﻌﯿﺖ
ﻣﯽ داﻧﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺖ. اﯾﻦ ﺟﻬﺎن واﻗﻌﯽ، ﻫﺴﺖ. اﺣﺠﺎم و ﻫﻨﺪﺳﻪ ﻣﺤﺪود و ﻣﺸﺨﺺ و ﻓﻀﺎی ﭘﯿﺪا و روﺷﻦ، در ﭘﺲ ﻣﺮزﻫﺎ و ﺧﻄﻮﻃﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ و اﻣﺘﺪاد آﻧﻬﺎ ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ در ﭘﻨﻬﺎن اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ ﭘﯿﺪا، دﻧﯿﺎی دﯾﮕﺮی ﻫﻢ ﻫﺴﺖ. ﻟﺮزش اﻣﻮاج آب ﺑﺮ روی ﺑﺴﺘﺮی ﺑﺎﻋﺚ اﻋﻮﺟﺎج ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد، ﮔﻮﯾﯽ ﻋﺎﻟﻢ دﯾﮕﺮی ﺧﻠﻖ ﺷﺪه اﺳﺖ.
در اﯾﻦ ﮔﺴﺘﺮه آب ﺗﻌﺒﯿﺮی ﻧﻤﺎدﯾﻦ اﺳﺖ از ﺗﺰاﺣﻢ اﺷﮑﺎل و ﺻﻮر و اﺑﮋه ﻫﺎ و ﺑﻌﺪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﻤﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻠﻖ ﻣﯽ ﺷﻮد؛ ﺷﺒﯿﻪ دﻧﯿﺎی ﻣﺎﺳﺖ و ﻣﺎﻧﻨﺪ آن ﻧﯿﺴﺖ. اﯾﻦ ﺻﻮر ﻧﻤﺎدی از ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎی ازﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ردی از ﻧﻘﺶ و ﻧﮕﺎرﻫﺎی ﻟﺮزان و ﺧﻄﻮﻃﯽ ﻣﺠﻬﻮل و ﻣﻌﻮج ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺧﻠﻖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ اﯾﻦ دﻧﯿﺎی ﺧﯿﺎل ﻣﺎﺳﺖ.
ﺳﻮم : ﺗﻤﺜﯿﻞ ﺟﺎوداﻧﮕﯽ
آب ﺑﺎ ﺧﺎک در ﻣﯽ آﻣﯿﺰد و ﮔﻞ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد در آﺗﺶ ﻣﯽ ﮔﺪازد و ﮐﺎﺷﯽ ﻫﺎی ﻻﺟﻮردی ﻣﯽ ﺷﻮد ﺟﺰء ﺟﺰء ﺑﻨﺎﻫﺎی اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ.
آﺑﯽ ﮐﻪ در ﭘﯿﺪاﯾﺶ ﺑﻨﺎ ﺑﻮد در ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺗﻤﺜﯿﻠﯽ ﭘﺲ از ﺳﯿﺮ ﺧﺎک و ﮔﻞ و آﺗﺶ و ﺳﻔﺎل ﺑﺮ ﺗﺎرک اﯾﻮاﻧﯽ ، درون ﺣﻮض ﮐﻮﭼﮑﯽ و ﯾﺎ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮔﻨﺒﺪی ﻓﯿﺮوزه ای ﻣﯽ درﺧﺸﺪ و در ﮔﺬر زﻣﺎن ﺟﺎوادﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد.