باور آب: طرح پیشنهادی برای چهارمین دوره جایزه معماری میرمیران (معماری و آب)

ﺑﺎور آب ...............................................................آب ، ﯾﮕﺎﻧﻪ ، ﺑﺨﺶ ﻧﯿﺴـﺖ.

آب ، ﻫﺴﺘﯽ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﯿﺴﺖ.

ﺗﺠﺮﺑﻪ آب، ﻣﻄﻠﻖ ﻧﯿﺴﺖ ، ﺗﺠﺮﺑﻪ آب ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻄﻠﻖ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺠﺮﺑﻪ آب ﺑﯽ ﺣﻀﻮر ﺧﺎک و آﺗﺶ و ﺑﺎد ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ. آب در ﻫﻤﺮاﻫﯽ و ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﺎک و ﺑﺎد و آﺗﺶ ﺟﻠﻮه اﯾﯽ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ آب ﺑﺎور ﯾﮏ ﺗﻼش اﺳﺖ. ﺗﻼش ﻫﺴـﺘﯽ ﺑﺮای رﺳﺎﻧﺪن آب ﺑﻪ آﺗﺶ و ﺧﺎک و ﺑﺎد، ﻣﺮدم ﮐﻮﯾﺮ، ﻫﺰاران ﺳﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺎور را ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ راز در ﺳﯿﻨﻪ دارﻧﺪ . ﺧﺎک را ﻣﯽ ﺷﮑﺎﻓﻨﺪ، ﻧﻔﻮذ ﺑﺎد و آﺗﺶ ﮐﻮﯾﺮ را ﺑﻪ درون ﺗﺎرﯾﮑﯽ آن ﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ ﺳﺎزﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ آب ﺧﻔﺘﻪ ﺑﺮﺳﻨﺪ ، آﻧﮕﺎه ﻣﺸـﺖ ﻣﺸﺖ آب، اﻧﺪک اﻧﺪک ﺟﺎری ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﻪ ﺳﻮی ﻧﻮرﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺷﮑﺎﻓﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﻞ ﻣﻼﻗﺎت آب و ﺑﺎد و ﺧﺎک و آﺗﺶ اﺳﺖ آب ﺑﻪ ﻧﻮر ﻣﯽ رﺳﺪ.

اما!

در ﻧﻘﻄﻪ ﭘﯿﻮﻧﺪ دﯾﮕﺮ ﻧﻪ آب ﻧﻪ ﺑﺎد ﻧﻪ آﺗﺶ و ﻧﻪ ﺧﺎک

اﮐﻨﻮن، ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺑﺎور آب رﺳﯿﺪه اﯾﺪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﯾﻪ درﺧﺖ

اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﻫﺴﺘﯽ اﺳﺖ ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺮدم ﮔﻮﯾﯽ ﻫﻤﺎن ﻗﺎﻧﻮن ﻫﺴﺘﯽ اﺳﺖ: آب در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻧﻮر در ﺣﺮﮐﺖ اﺳﺖ و ﻧﻮر در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺳﻮی آب ﺑﺪان ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﺎک ﺑﺴـﺘﺮ اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ و ﺑﺎد ﻧﻔﺲ آن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﻧﻘﻄﻪ ﺑﺮﺧﻮرد ﭼﻬﺎر ﻣﺎده ﻧﻘﻄﻪ ﺣﯿﺎت اﺳﺖ ﻗﻨﺎت دراﯾﺮان ﻗﺪﯾﻢ ﻧﺸﺎن ﺗﻼش ﻣﺮدﻣﺎن ﺳﺨﺖ ﮐﻮش ﺑﺮای ﺟﻠﻮه ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ ﺣﻀـﻮر آب در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺧﺸﮏ ﮐﻮﯾﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻮﯾﺮ ﺑﺎ ﺧک و ﻧﻮر و ﺑﺎد آن ﯾﮏ ﺑﺴﺘﺮ ﮔﺬاران اﺳﺖ، آب ﻣﻘﺪس ﯾﺎﺑﺪ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﺟﺎری ﺷﻮد در ﮔﻮﺷﻪ اﯾﯽ از ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺷﻬﺮ ﮐﻮﯾﺮی، در ﻻﯾﻪ ﻫﺎی ﺧﺸﮏ و ﺗﺮک ﺧﻮرده ﺧﺎک ﮔﺬری ﺑﺮ ﻟﺐ ﺗﺮﮐﯽ ﺑﺰرگ ﻣﺮدم راﺑﻪ درون ﻓﻀـﺎﯾﯽ ﺗﺎرﯾﮏ و ﻧﻤﻨﺎک زﯾﺮ ﭼﺎه ﻫﺎی ﻗﻨﺎت ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﺮدم ﺑﺎ ﻋﺒﻮر از ﮐﻨﺎر ﭼﺎه ﻫﺎی ﻋﻤﯿﻖ و دوﯾﺪن آب ﮐﻢ رﻣﻖ ﺑﺮ روی ﺧﺎک ﺳﺮد آرزوی ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺣﺎدﺛﻪ اﯾﯽ اﻣﯿﺪ ﺑﺨﺶ را در ﭘﺎﯾﺎن راه دارﻧﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮔﺬر ﮐﻪ از ﺑﺎﻻدﺳﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﯿﺸﻪ اﯾﯽ در ﻻﯾﻪ دروﻧﯽ ﺧﺎک ﺑﯽ ﺣﻀﻮر ﻧﺴﺒﯽ ﻧﻮر (ﻣﻈﻬﺮ آﺗﺶ) در ﺑﺎدی ﺳﺮد آﻏﺎز ﻣﯽ ﺷﻮد درک ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺧﺎﻣﻮش را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ ﺳﺎزد دود در ﭘﺎﯾﯿﻦ دﺳﺖ ﺑﻪ آراﻣﯽ وارد ﻓﻀﺎﯾﯽ زﻧﺪه و ﭘﯿﻮﻧﺪ دﻫﻨﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد.

وارد ﺷﮑﺎﻓﯽ ﺳﺒﺰ در ﮐﻮﯾﺰ ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﺎور آب اﺳﺖ.

ﮔﺬری از ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺗﺎ روﺷﻨﯽ، ﺳﺨﺘﯽ ﺗﺎ ﻧﺮﻣﯽ، ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺗﺎ آﺷﮑﺎر ، ﺳﺮدی ﺗﺎ ﮔﺮﻣﯽ را ﺑﺮ ﻣﺮدم ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻣﻌﻨﺎی آب در اﯾﺮان ﺟﻮر دﯾﮕﺮی اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻪ دﺳـﺖ ﻣﯽ آﯾﺪ و ﺑﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻮه ﻣﯽ رﺳﺪ .