در جستجوی حیاط از یاد رفته

فرهنگ لغات، کتاب واژه‌های فراموش‌شده است و جوامع فراموشکار، هر روز لغات بیشتری را به فراموشخانه کتاب لغات می‌سپارند. کلانشهرها خود بانیان بی‌رحم این فراموشکاری‌اند که کلمات خوش‌آهنگ را در هیاهوی روزانه سال‌هایشان ناپدید می‌کنند، کلماتی مانند باغ، کوچه‌باغ، خانه و حیاط. و ما که ساکنان ناگزیر کلانشهرهاییم، کلمات گمشده را در حسرت‌های روزانه‌مان به یاد می‌آوریم. «در جستجوی حیاط از یاد رفته» تلاشی امیدوارانه برای یادآوری حیاط‌هایی است که در میان 60 درصد به علاوه دو، رمپ‌های پارکینگ و توده‌های خاکستری ساختمان‌ها به فراموشی سپرده می‌شوند. 

«در جستجوی حیاط از یاد رفته» می‌کوشد تا بام‌ها، تراس‌ها و فضاهای نورگیر را به عنوان خاطره‌ای رویایی از حیاط باز تولید کند. «در جستجوی حیاط از یاد رفته» با پذیرفتن محدودیت کلانشهرها و با در نظر گرفتن اصول معماری و شهرسازی پایدار، وضع اسفبار محیط‌زیست را در کلانشهری چون تهران بهبود می‌بخشد، باغ‌های از یاد رفته، طهران را در باغ‌بام‌ها احیا می‌کند و در نهایت، کلانشهری پدید می‌آورد که عکس‌های هوایی‌اش پر از لکه‌های سرسبز است.

درخت‌های بلند با سایه‌های امن و کودکانی که در بام‌ها سرگرم بازی‌اند و خانواده‌هایی که وقت‌های کوچک فراغت را در فضاهای سرسبز خوش می‌گذرانند. با تحقق این رویا، دیگر نه از جزایر گرمایی خبری هست و نه از بحران‌های محیط‌زیستی و نه از کودکانی که با خلاء خاطره حیاط، بزرگ می‌شوند.