ویلا نیلوفر

این ویلا در محله ایی نسبتا متراکم و زمینی ناهموار و باریک قرار گرفته است. کارفرمای این پروژه از تیم معماران خواستار طراحی فضایی برای سپری نمودن تعطیلات و اوقات فراغت خود بود و هم چنین از حداکثر متراژ زمین برای ساخت و ساز استفاده شود. به علاوه ساختمان باید مرتفع طراحی می شد تا چشم اندازهای منطقه از طبقات بالا قابل لمس و مشاهده باشد.

معماران الویت طراحی این پروژه را با توجه به عرض کم زمین در ضلع شمالی سایت، بر طبق محدودیت هر فضا انجام داه اند. بنابراین کل مجموعه به شکل توده های مشخص داخلی و خارجی دسته بندی شده و ویلا را تبدیل به یک واحد منسجم و یکپارچه نموده است. این انسجام و یکپارچگی برای ساکنین آزادی عمل را به وجود آورده است. با در نظر گرفتن مفهوم کاربردی، حجم و توده های ساختمان چرخش های متناوبی داشته اند، که این تغییر مکانی موجب نفوذ نور طبیعی خورشید به تمام قسمت های ویلا شده است. با توجه به تراس های گسترده و بزرگ و حیاط بسیار کوچک ساختمان، نور گیری ویلا از عوامل مهم طراحی محسوب می شود.

به منظور تغییر چشم انداز دینامیک و پیوسته ساختمان، جنبش افقی و عمودی ساکنین خانه به آرامی در کنار یک دیگر حرکت می کنند. هم چنین برای این که حس وحدت عرصه های پروژه در تمام مدت با کاربران همراه باشد، فضا های خالی نقش دقیقی در حجم بیرونی و داخلی ساختمان ایفا می کنند.

نفوذ فضا های باز بر روی ساختار مدل افقی و عمودی اثر گذار بوده و موجب شفافیت و قابل درک بودن مسیر بین فضا های داخلی و خارجی شده است. تیم معماران بیشترین تنوع و پدیداری را در کالبد پروژه لحاظ کرده اند، بدون آن که از تضعیف مفهوم پروژه هراسی داشته باشند. در بیشتر پروژه، روند تغییر حجم و تعبیه فضا های باز و نیمه باز دیده می شود و این امر از اولویت های معماران در طراحی این پروژه بوده است.