کریم طاهرزاده بهزاد
Karim Taherzadeh Behzad
کریم طاهرزاده بهزاد از معماران پیشگام آغاز قرن در ایران است. او در زمان تبعید آزادیخواهان مشروطه در سال 1286 شمسی، مجبور به ترک وطن شد؛ و در دوران مهاجرت در دانشکده هنرهای زیبای استانبول و آکادمی معماری برلین به تحصیل پرداخت. در سال 1305 او از اولین آرشیتکتهای ایرانی تحصیلکرده بود که به ایران بازگشت و به فعالیت معماری پرداخت. اولین اثر طاهرزاده بهزاد در ایران، یعنی آرامگاه فردوسی تجلی دیدگاه گرایش های باستانی، تاریخی و هویت ایرانی بود. او با استفاده از عناصر و موتیف های محلی و غیرمحلی توانایی خود را در ارائه شیوه ای جدبد در معماری به نمایش گذاشت. گزینش آزاد در تزئینات و استفاده از موتیف ها و عناصر شیوه های مختلف در برخی بناها از جمله بیمارستان شاهرضا در مشهد او را به سوی نوعی معماری که رنگ و بوی محلی دارد؛ رهنمون ساخته است.بناهای او در بنگاه راه آهن ضمن حذف تزئینات محلی و ساده تر شدن بنا گرایش به جریان معماری آرت دکو با مراجع بین المللی را ارئه می نماید.
ادامه در ویکی پدیاسمت فردی
شرح
در سال 1267 خورشیدی در تبریز متولد شد. در جوانی به گروه مشروطه خواهان پیوست و بعد از شکست از آنان به سال 1287 خورشیدی از ایران فرار کرد و به استانبول گریخت. 18 سال در استانبول ماند و در آن جا تحصیلات خود را در مقطع دبیرستان و سپس دانشکدهی هنرهای زیبای استانبول در رشته معماری به اتمام رساند. او در سال 1297 خورشیدی (1918 میلادی) استانبول را به قصد برلین ترک کرد و در سال 1300 خورشیدی (1921 میلادی) در آکادمی برلین پذیرفته شد و در سال 1305 خورشیدی (1926 میلادی) جز دانشجویان دکترای مدرسه عالی تکنیک برلین درآمد. او در همین سال دعوت ایران برای کار را پذیرفت و تحصیلات خود را نیمه کاره رها کرد و به ایران بازگشت. در سال 1306 خورشیدی وارد خدمت بلدیه آن روز شد و از سال 1307 خورشیدی دفتر شخصی خود را با عنوان «اداره ساختمان بهزاد» تأسیس کرد. او تا زمان مرگش در سال 1342 خورشیدی، پروژههای زیادی را طراحی نمود.
مسابقات
جوایز
نشریات