تغییر کاربری تطبیقی میراث صنعتی، رویکردی براساس بازیافت انرژی

انتقال از دوران قبل از صنعت یشدن به دوره صنعتی در اواخر قرن نوزدهم و پس از آن عصر پساصنعت در انتهای دهه ۱۹۸۰ میلادی سبب شد برخی از شاخص ترین تغییرات در طراحی شهری اتفاق بیفتد. با شدت یافتن آگاهی های زیست محیطی، مجموعه های صنعتی کاربری خود را در دل شهرها از دست دادند و فضاهایی متروک بر جای گذاشتند. از طرفی در همین دوره آثار به جای مانده از عصر صنعت ارزشمند شمرده شده و تحت عنوان میراث صنعتی شایسته حفاظت شد. بنابراین آنچه که در ابتدا یک تهدید بنظر می رسید، اکنون فرصتی را به همراه داشت. بناهای صنعتی به دلیل ویژگی های خود می توانند فرصتی برای تغییر باشند. به کارگیری مجدد آنها در عین حفاظت از میراث و حفظ ارزش های اجتماعی و فرهنگی؛ پایداری اقتصادی و زیست محیطی را به دنبال خواهد داشت. به طور ویژه تغییرکاربری تطبیقی میراث صنعتی، از منظر بهره وری و ذخیره انرژی نهادینه و نیز همسو با مفهوم پایداری مزایایی را به دنبال دارد که هدف مقاله حاضر برجسته کردن آنها است. به این منظور پژوهشی از نوع کیفی و توصیفی با روش مطالعه کتب، مقالات، اسناد و منشورهای مرتبط و بر مبنای استدلال منطقی به انجام رسیده است. با توجه به نتایج به دست آمده، در گام اول مداخله بهبودبخشی برای افزایش کارآیی انرژی و در گام دوم فرآیند تغییر کاربری تطبیقی به دلیل قابلیت تطبیق پذیری بناهای صنعتی منجر به استفاده مجدد از انرژی نهادینه و کاهش انتشار کربن می شود.

The transition from Pre-industrialization to industrialization in the late nineteenth century and after that post-industrial period in the late 1980 s caused the most significant changes in urban design. As environmental awareness intensified, industrial complexes lost their livelihood in the inner cities and left abandoned spaces. At the same time, the remains of the industrial era were considered valuable and preserved as the “industrial heritage”. Therefore, what initially seemed to be a threat, turn into an opportunity. Industrial building features are opportunities for change. Industrial heritage reuse, while preserving the heritage and socio-cultural values will result in economic and environmental sustainability. In particular, the adaptive reuse of industrial heritage leads to advantages in terms of efficiency, embodied energy and also consistency with sustainability, which the present article seeks to highlight. For this aim, qualitative and descriptive research based on logical argumentation has been done with the method of reviewing related books, articles, documents and charters. According to the result, improvement intervention to increase the energy efficiency in the first step and then adaptive reuse due to the adaptability of industrial buildings lead to the reuse of the embodied energy and reducing the carbon emissions.

(610.8 کیلوبایت) دانلود مقاله