ارزیابی كمبود پارک در مناطق شهری تبریز

 فضاهای سبز شهری یكی از كاربری های موثر در كیفیت فضایی مناطق شهری است كه با گسترش و متراكم شدن بیش از پیش شهرها بر اهمیت آنها افزوده می شود. پارك های شهری به لحاظ كاركردهای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی موجب ارتقای كیفیت محیط شهری و بهبود سطح رفاه عمومی می شوند. در نتیجه، نحوه پراكنش آنها در عرصه های شهری هم از بعد شهرسازی و هم به لحاظ عدالت اجتماعی حایز اهمیت است. در این خصوص راهبردهای گوناگونی برای توزیع مطلوب فضاهای مذكور ابداع شده است كه عمدتا بر استفاده متمركز یا پراكنده یا تركیبی از آنها تاكید دارند. این مقاله با بهره گیری از داده های آماری، نقشه های شهری و دیدگاه های عمده در زمینه برنامه ریزی فضای سبز شهری به تحلیل و ارزیابی چگونگی پراكنش فضایی پارك های شهری و كمبودهای مربوط به آن در شهر تبریز می پردازد. بر اساس یافته های تحقیق، هر چند رابطه سلسله مراتبی نسبتا خوبی بین سطح گوناگون پارك های شهری تبریز وجود دارد، پارك های مذكور به صورت متعادل و متناسب با پراكندگی جمعیت توزیع نشده و رابطه منطقی بین مكان استقرار آنها و تقسیمات كالبدی شهر وجود ندارد. همچنین پارك های منطقه ای و شهری به نحو مناسبی برای نیل به عملكرد مطلوب تجهیز نشده اند و كارآیی لازم را ندارند.

(1.5 مگابایت) دانلود مقاله