تفكر طراحی و الگوهای فرايندی آن

 یک طرح معماری زمانی ممکن است به واقعیت نزدیک شود که بتوان آن را عملی کرد. در این مسیر هدفی که طراحی باید در پی آن باشد به نوعی به منصه ظهور رسانیدن ارزش ها و باورهاست و زمانی این امر تحقق می یابد که در جامعه ارزش های متعالی و والا پایدار شود. پس طراحی با این فکر که فرد فقط خودش را راضی کند متفاوت، بلکه متضاد با اهداف فوق است. صرف تفکر فردی طراحی و دوری گزیدن از تفکر اجتماعی ما را از این هدف دور می کند. البته در این راه برخی از عوامل همچون خلاقیت می تواند تا حد بسیار زیادی به ایجاد روندی مطلوب و پیدایش طرحی زیبا کمک کند.
 تفکر طراحی ممکن است راه جدیدی برای کنار هم قرار دادن عناصر شناخته شده باشد، یا اینکه مفاهیم جدیدی را مطرح کند. این موضوع تنها در مورد کارهای حسی صادق نیست. باید دانست که طراحی در تمام کارهای روزمره حتی فعالیت های فکری فرد نیز ممکن است تاثیر بگذارد و مفید باشد.
 به طور مثال، دیدگاهی که در ارایه طرحی از یک شهر جدید یا ایده نوینی از دموکراسی در جامعه مطرح می شود و در واقع راه هایی نوین برای نیل به مفاهیم جدید و نیز طبقه بندی مناسب ارایه می کند، که هر یک به جای خود در جامعه مهم و تاثیرگذار است. در بحث طراحی معماری در واقع ما با دو مقوله مواجهیم: یکی طراحی کردن و خلق فضا و دیگری، که مهمتر است، داشتن تفکر طراحی است. زیرا بدون داشتن تفکر فرایندی دستیابی به محصول معماری بی ارزش است.
 لذا با توجه به اهمیت تفکر طراحی، در این مقاله نخست نگاهی اجمالی می اندازیم به تحقیقات و دیدگاه محققان و پژوهشگران دنیا درباره تفکر طراحی، و سپس الگوها و نظریه های طراحی را نقد و بررسی کنیم. در آخر نیز با ارزیابی مطالعات به عمل آمده و بررسی شیوه های مطلوب جهت دستیابی به مهارت های تفکر طراحی، نتایج لازم ارایه می شود.