لزوم پياده سازی از طريق تحليل جريان آمد و شد پياده در فضاهای شهری (مورد مطالعه: بافت مركزی تجريش)

در این مقاله با تحلیل جریان ترافیک و سایل نقلیه و تعیین نقاط متراکم (تعیین سطوح سرویس سواره و پیاده) تلاش شده است - با استفاده از آمارهای موجود سازمان حمل و نقل و ترافیک تهران و برداشت های میدانی - کیفیت وضع تردد وسایل نقلیه و عملکرد معابر سواره و پیاده در میدان های قدس و سر پل و نیز خیابان شهرداری در حد فاصل دو میدان بررسی شود.
 فضاهای شهری مرکزی تجریش در سال های اخیر بر اثر توسعه شهر تهران و افزایش جمعیت و مهاجرت ها دستخوش تغییرات کالبدی و روانی نامناسبی شده است. تجمع کاربری های گوناگون در لبه میدان و در دل بافت های اطراف خصوصیات و روابط بافت های مسکونی هم جوار را به هم ریخته است. ورود حجم انبوه خودروهای شخصی و عمومی، از طریق ورودی های متعدد، ساختار فضایی میدان را دگرگون و سطح وسیعی از فضای باز میدان را اشغال کرده است. تنها سطح اندکی به سیل انبوه جمعیت پیاده اختصاص دارد و در مسیری به طول تقریبی 900 متر هیچ سطحی برای مکث و نشستن و آرامش در فضا وجود ندارد.
 نتایج این تحقیق نشان می دهد که با توجه به کم بودن سطوح سرویس سواره و پیاده و تداخل شدید این دو سطح و حادتر شدن این مشکل، به ویژه پس از بهره برداری از خطوط مترو در این محدوده، لزوم جداسازی سطح آمد و شد پیاده از سواره و پیاده راه سازی در این محدوده اجتناب ناپذیر است.